5 juni 2021
Bijna alle ziekhuizen in Nederland hebben door de corona-opnames grote achterstanden bereikt door het uitstellen van de zgn. “planbare zorg”. Dit kunnen problemen zijn met gewrichten van handen, knieën en heupen, maar ook bv. kankeroperaties en -behandelingen. Dat is ontstaan omdat artsen en verplegers erg zwaar belast werden met het behandelen en verplegen van patiënten op de Intensive care, waardoor er ook minder IC-bedden ter beschikking waren voor niet-coronapatiënten.
De ziekenhuizen in Nederland hebben, naar schatting, ongeveer 140 duizend aan operaties open staan.
Dit is niet met de huidige bezetting in één jaar in te halen, ook al daalt het aantal coronapatiënten tot het minimum. Uiteraard krijgen patiënten die met spoed moeten worden geopereerd of behandeld voorrang.
Hoe komt dat?
De organisatie van de ziekenhuizen is aan een grote modernisering toe, zowel in de aanpak van
onderzoek als behandelingen, maar ook het gebruik van ICT en hulpmiddelen loopt dikwijls ver
achter. Er is ook onvoldoende capaciteit achter de hand voor plotselinge ontwikkelingen zoals een pandemie!
Daarbij komt nog dat de personeelsbezetting in de ziekenhuizen grote problemen geeft.
Het personeel heeft nu al meer dan één jaar (en meestal niet op hun eigen afdeling) op meer dan volle kracht moeten werken. Vorig jaar was er op de tv ’s avonds nog te zien hoe men zich inspande, er werd voor hun geklapt en de overheid kwam met een bonus van € 1000,- per persoon. Echter men is moe, zeker ook dat vrije dagen moeilijk waren in te plannen.
Het personeel die in de zorg werken, dit graag doen, zijn nu wel moe en hopen dat zij met vakantie kunnen. Daarnaast stagneert het opleidingssysteem voor nieuwe verpleegkundigen, mede omdat de ziekenhuizen geen tijd hebben om stagiaires te begeleiden, maar ook omdat te weinig schoolverlaters en herintreders voor een baan in de zorg kiezen. En men hoort de roep dat naast de verbetering van de arbeidsomstandigheden door verpleegsters meer verantwoordelijkheid te geven (en dat kunnen zij!) ook een bij deze verantwoordelijkheid passende beloning te geven.
Jammer is ook dat ziekenhuizen niet graag hun patiënten overdragen naar zelfstandige klinieken, mede om financiële redenen. En patiënten durven er dikwijls niet naar te vragen!
De meesten zelfstandige klinieken hebben ook een overeenkomst met zorgverzekeraars. Als men de zorgverzekeraar vraagt om een oplossing zullen die zeker ook wijzen op zelfstandige klinieken!
Nederland heeft een uitstekende gezondheidszorg, maar is ook niet goedkoop, ongeveer
€ 6000 per jaar per inwoner. De salariskosten van het personeel maken hier een belangrijk onderdeel van uit. Dat moeten wij wel gezamenlijk jaarlijks opbrengen via premies en belastingen.
De zorgsector is aan een grondige vernieuwing toe. De bekende Marcel Levie, voormalig voorzitter van de RvB van het UMC in Amsterdam, zou dit graag op zich nemen, ik hoop dat dit hem lukt!
